دیگر هیچکس بـرایم تو نمی شود !

حـــتــــی خــــودت …

قبول دارم …

همش تقصیر من بود …

حواسم نبود هر خاکی بودنی یه آسفالت شدن هم پشتش داره …

کاش من هم مثل گربه ها با یه بو کشیدن...

میفهمیدم کــه هرآشغالی ارزش وقت گذاشتن ندارد …

اینک اعتـراف میکنم :

بى کس وکارشــدم …

اماهنوزمثل تو ، بى همه چیزنشدم …

تویی که ادعات میشه همـه دنبالت هستن …

این رو بدون جنس ارزون زیاد مـشتری داره …

واسـه ما کــه میگذرہ …

ولی بــه شـما خوش بگذرہ …

رک و پوست کنده بهت بـگم :

” وجود ” داری ،

اما ” بی وجودی ”

چه صحنه ی جالبی بود
،

وقتی حرف از صداقت شد

صدا قطع شد ..

دل تنگم ..
دل تنگ آن روزها ،
که نمیدانم محبت هایش توهم من بود ،
یا ترحم او .. ؟؟!

صندوق صدقات نیست دل مــن

که گاهی سکه ای مـحبت در آن بیاندازی

و پیش خدای دلـت فـخر بفـروشی کـه مستحقی را شاد کرده ای …

قطعا روزی صدایــم را خواهی شـنـید …

روزی کــه نــه صدا اهمیت دارد نـه روز …

دلم قصه ای عاشقانه می خواهد کــه....

تا آخرش پای هیچ نفر سـومی بـه میان نیاید !

خنــــــده دار اسـت… نه ؟!

که تـــــو هی مرا دور بزنی...

و مـــن دلــــــــم را خوش کنم...

که در محاصـــره ی تو هستــم …

ایــن روز ها از کنار مـن کـه میگذری احتیاط کن ،

هزاران کارگر در مــن مشغول کارنــد

روحیه ام در دسـت تعویض است !

امـــروز دلـــتنگ دیــروزی هستم

کـه میگفتــی :

“ فـردایــت را میســـازم …” 

تکلیفــم روشن شد ،

خامـوش مـیشوم شیرینم …

فرهادوار ایـن بار بایـد بــه جای کوه ، دل بکنــم !